lunes, 12 de septiembre de 2011

LO QUE HAY QUE OIR

Hace casi diez meses que estás con nosotros y ya hemos escuchado comentarios de todas las clases y colores, siempre he escuchado a otros padres decir lo cansados que estaban de los comentarios absurdos, descarados, dañinos y ahora soy yo la que ya empieza a estar hasta arriba de los dichosos comentarios.
Me parece increíble que haya tantísima ignorancia y tan mala leche, porque la gente no se cansa de decir el bien que le he hecho a mi hija y como le hemos cambiado la vida y bla bla bla... Y que sabrán ellos, nosotros hemos deseado ser padres, nosotros hemos elegido esta vía para serlo, donde está el altruismo en nuestra decisión? Es que acaso la paternidad no es egoísta? Pero la gente te lo cuestiona una y otra vez, y una y otra vez les respondes que no, que el bien nos lo ha echo ella, que ella nos ha colmado de felicidad y que es lo mas bonito que nos ha pasado en la vida y llega un momento en que me dan ganas de decir pero sabré yo lo que siento?
Estoy hasta las narices de que me pregunten si ahora que tengo a Maria tendré uno biológico NO SEÑORES NO VOY A TENER UNO BIOLÓGICO PORQUE NO ME DA LA GANA a ver si así se enteran de una vez, que si antes de que llegase Maria ya lo tenía claro, ahora lo tengo mucho más, que aunque no la haya parido es lo mas grande que tengo en mi vida, que no todo en la maternidad es parir, que mi niña es lo más bonito y maravilloso del mundo, que si la hubiese tenido en mi barriga ella no sería mi niña y que tuve que esperar 3 años y pico para poderla tener en mis brazos y mil veces volvería a pasar por ello, que ya se que lloré mucho, si lo pasé yo, no lo voy a saber, y que muchos pensarán que si tanto deseaba ser madre porque no me quedaba y ya está? Pues porque siempre he sabido que sería madre adoptiva, lo he sabido desde niña y bien orgullosa puede sentirse mi niña de saber que sus padres NO TIRAN LA TOALLA a la primera de cambio, que hemos tenido que luchar para conseguir el CI, esperar hasta volvernos medio locos a que abriesen Vietnam, pero es lo mejor que he echo en mi vida. Se que algunos que por delante dicen que si que entienden nuestra decisión por detrás dicen "no podrán tener hijos" porque si ya han tienen la niña y no tienen uno "suyo" jejejeje me río por no llorar, es que acaso mi niña es la hija de los del tercero¿?es que acaso yo voy diciéndole a la gente lo que tiene que hacer o no en su vida, cuantos hijos tienen que tener, como, cuando ¡¡¡Venga ya!!! ya empiezo a cansarme de tanta tontería, que si cuanto te ha costado? Que si conocemos a su familia? Pues si señores que la conocemos su padre se llama Vicente y adora a su pequeña su madre soy yo y soy la mujer más feliz del mundo, sus abuelos, sus yayas, sus tíos y tías y su primo están loquitos con ella, y sobre lo de cuanto ha sido, pues tres años y pico de larga espera, que os parece y todo esto se que es el comienzo que luego habrá más y encima no tendrán la decencia de cortarse porque haya una personita de tres o cuatro años escuchando (porque Maria aun no se entera) que eso les importa un pepino.
Me encantaría que solo por un momento esta gente sintiese como me siento, lo que me ha llenado la vida mi niña, que solo de volver a recordar el primer momento que la tuve en mis brazos, se me saltan las lagrimas de emoción, que la amo, la quiero con locura, que solo escuchar su risas se me quitan las penas, jamás creí que se pudiese querer tanto y todavía me sorprendo cada día al quererla un poco más y aunque no se engendró en mi vientre sí lo hizo en mi corazón.

En fin, que ya me he desahogado, aunque no se si siempre me mantendré educada como hasta ahora o llegará el momento en que los mande a freír espárragos porque al ritmo que vamos cualquier día no me contengo

4 comentarios:

Lola dijo...

Mari, miarma, esto va por faces... Primero intentas explicarles, luego te cabreas y contestas seca, luego pasas a borde, y luego abres el paragüas de la indiferencia y tooooodo te resbala.
Está bien que te hayas deshogado, pero pasa de todo ¿A caso importa medio día, habiendo días enteros?
Un abrazo muyyyyy grande y un achuchón para tu muñeca preciosa :-)
Lola Cruz (de FB, ya sabes jajaja)

Ester dijo...

Nena, que les den...que vivan en su ignorancia!!!

Yo te entiendo perfectamente, porque pienso exactamente igual que tú, que yo no tendría hijos bios si no es porque el pesao de mi marido quiere vivir la experiencia (YA ME DIRÁS TU QUE VIVE EL SI LA QUE SE PONE GORDA SOY YO!) y que también estoy un poco hasta los cojoncillos de que la gente me diga que cuando tenga el bio no iré a por el adoptado...pero sois tontos o la única neurona que tneeis en la cabeza se destina a rascarsela????

En fin, que paciencia durante la larga espera y paciencia con los ignorantes y maldeducados...

Muchos besitos, Ester


PD: me ha encantado tu entrada"!!! tan identificada me siento...jejeje

Bony y Nuria dijo...

Ay Mari lo que te entiendo.

Óscar lleva con nosotros 6 meses y algunos de esos comentarios también los he escuchado.

Yo quiero educar a óscar de tal forma que estos comentarios no le hagan daño, que sea capaz de contestar preguntas insolentes o que se muestre indiferente ante tanta tontería. Será muy difícil, lo sé, pero lo intentaremos.

Recordemos que de tontos está el mundo lleno, pero sin duda también hay gente maravillosa.

Un beso y no hay mejor desprecio que no hacer aprecio.

Nuria

Nina Chan dijo...

Mari, genial l´escrit si senyor. Tu els tens ben posats, ja saps segur en tot moment el què hauràs de contestar en aquests personatges... Ester, t´entenc perfectament. Nosaltres hem tingut un bio i seguim volent adoptar, aixi que...la gent sap més que tu sempre, urgggg!!!
Una abraçada!!