martes, 5 de octubre de 2010

FELIZ CUMPLEMES MI VIDA

Hoy mi niña cumple 7 mesecitos y justo hace una semana que vimos su carita por primera vez, y desde entonces estoy como loca, me siento muy muy muy feliz aunque deseando con toda mi alma que sea el último cumplemes que pasa sin estar con nosotros y nosotros sin ella, ahora la ansiedad es de otro tipo, ahora tengo que estar constantemente mirando su foto para no creer que es un sueño y cuando la miro y la veo tan bonita, tan chiquitita... me muero de ganas de tenerla en mis brazos, de besarla, acurrucarla y darle todo el amor que llevo guardando para ella los últimos tres años.
Es un tópico el decir que todo llega, pero es que es así, y cuando llega el momento en el que te dicen aquí está su foto, después de haberte leído todo su expediente, te parece increíble los sentimientos que brotan, como puedes amar tanto a una personita y todo eso viendo una carita en una foto, sin ni siquiera haberla tocado y cada día que pasa ese sentimiento es más y más fuerte.
Maria mi vida, cada día que pasa estamos un poquito más cerca de estar juntos los tres, te quiero mucho tesoro mío.
P.D. Seguimos a la espera de que nos den fecha de viaje, nos dijeron que podía ser a finales de este mes, pero como siempre hay que cogerlo con pinzas y también seguimos esperando que asignen a nuestros queridos amigos Mònica y David y como se está haciendo un poquito de rogar, ya hemos bautizado a su niñ@ como el/la tardon@.

10 comentarios:

Pilar dijo...

Desde aquí mando muchos muchos besitos de colores... olores... y sabores... maravillosos para Maria !!!
Ojalá podais estar juntitos los 3 antes de tu próximo cumplemes !!!
Muchas felicidades pequeñina por tu aniversario y también por tus papas... ya veras cuando los conozcas... te van a encantar !!!
Pilar-Xevi

laura dijo...

Como te entiendo, ahora adoras una foto, pero te queda lo mejor !enamorarte de ella! y eso llegara y me lo contarás , verás. Mari te deseo de corazon que vueles YA a Vietnam. Mi niña hara en 10 dias 8 meses y te digo que te espera una preciosidad que va a aprender por dias y la vas a querer...... no te digo como.
un beso
laura

María Martín Titos dijo...

Enhorabuena!!!!!!! estoy llorando de la emoción. He revivido contigo de nuevo la asignación de mis soles. Disfruta a tope cada momento, porque en nada la tendrás entre tus brazos y nada en tu vida volverá a ser igual. Todo tu ser cambiará por y para ella. Al final todo llega.

Muchos besos a los tres y otro más gordo para tu tesoro vietnamita, María.

María

Carmen dijo...

No os queda nada...disfrutad de cada momento y cada día estais más cerca, esto ya son horas¡¡¡

A ver si el viaje no se hace de rogar...

FELICIDADESSSSSSSSSs

Isabel dijo...

Os deseo de todo corazon que esta espera se acorte lo maximo posible, porque como dices, ahora se siente otra ansiedad, y creo que es peor, porque ya piensas como una madre preocupada por su hijita que esta al otro lado del mundo.
Mucha suerte, familia.
besos
Isabel

Nina Chan dijo...

Mari, quina il.lusió, no m estranya que estiguis boja per abraçar-la és tant preciosa...Déu! ja veuràs,a més, aquesta edat et sonriuen tant i tant....aishhhh...moltes felicitats un altre cop parella!!

Papis!!! que volem veure ja a la Maria!!!

Adri y Nuri dijo...

Hola, pareja, somos Adrián y Nuria de Ibiza, no nos conocemos pero estamos en vuestra misma situación, bueno mentimos, vosotros habeis hecho un largo camino y nosotros aun estamos por el principio, en la ultima entrevista para obtener la idoneidad... si aun nos queda mucho, pero este miercoles día 20 de Octubre vienen a casa. Imaginaos como estamos!!!!! ;)
No nos conocemos pero estamos en esa etapa de busqueda de info, consejos y demás ayuda. Nos encatría poder mantener el contacto con vosotros para que nos aconsejarais y nos acompañeis en este increible, emocionante y alucinante viaje.
De siempre nos ha interseado CHina como pais para solicitar la adopción, pero es verdad que también estamos estudiando la posibilidad de elegir Vietnam, asi que navegnado por la red, os hemos encontrado y nos encantria que leyerais nuestro blog, que lo siguierais y opinarais y lo más importante conteis con nosotros para lo que querais, creo que esta aventura une a las persona que tiene eso en común, aunque esten a muchos km de distancia. Esta es la dorección de nuestro blog http://historiadeunaadpocion.blogspot.com/
Un abrazo muy grande, nos alegramos de que todo vaya tan bien, leyendo vuestro blog, si somos sinceros, nos hemos emocionado porque entendemos muy bien los nervios, cosquillas en el estomago y la emoción que debeis tener, nsootros ya lo sentimos y eso que aun nos keda un largo no , un muy muy muy largo camino.
Gracias y un saludo desde Ibiza
Adrian y Nuria

Ester dijo...

Hola familia!!!

Acabo de leer que estaís asignados...muchisiams felicidades, seguro que es un bombonazo vietnamita...espero que sea su últi8mo cumplemes sin vosotros.

Muchos besos, desde Valencia.
Ester.

Adri y Nuri dijo...

Hola pareja, ahora si que si hemos leido todo vuestro blog, no hay palabras, inteso, emotivo, alucinante.... que ganas de poder contar todo esto nosotros también, pero claro hay que ser muy pacientes y no correr más de la cuenta. Que todo llega!!! Nuestr amás sincera enhorabuena y gracias de corazón por contar toda esta incrieble aventura, disfrutad de vustra peke, os lo merecies. Un abrazo enorme desde Ibiza. Adri y Nuri

MaRiZiA dijo...

Muchas felicidades para vosotros y para esa preciosidad, que pronto estará con vosotros para siempre. Aunque el viaje sea largo, tratad de dormir y llegar lo mas fuertes posibles, ya que el encuentro está lleno de emoción y vuestra peque os necesita al 100% en buena forma. Es un momento muy, muy especial, os lo aseguro.
Si podeis actualizar el blog desde Vietnam, estaremos con vosotros desde aquí, dando ánimos y siendo muy felices.