miércoles, 11 de agosto de 2010

CADA DÍA MÁS CERCA

Querid@ peke, seguimos descontando los días para estar contigo, hay momentos en los que pienso, pero si ya mismo nos asignan, si ya lo que nos faltan son unos días para poder ver la preciosa carita de nuestro tesoro y en otros momentos me parece que el tiempo se ha parado, que no pasan las horas, los minutos... y empiezo a desesperar.

Ahora estoy en la fase de que cada vez que me suena el móvil me da un brinco el corazón, parece que se me va a salir por la boca y empieza a latir muy muy rápido, a lo mejor estoy comprando, o no se haciendo cualquier cosa y me pongo a pensar en que en ese momento me pueden llamar de Ipi, para darme el notición de que ya somos papás y me empieza a temblar todo el cuerpo. Supongo que todos los papis que estamos esperando asignación estamos igual, con un estado de nervios constante, con un nudo en el estomago tremendo, pero que sensación!!! Cuanto tiempo deseando sentirme así, sabiendo que ya hemos recorrido lo más largo del camino, que ya estamos en la recta final y que posiblemente ya alguien haya decidido unir el expediente de nuestr@ hijit@ al nuestro, que posiblemente ya seamos una familia y nosotros aun no lo sabemos...

Mi vida ya solo nos falta un poquito más para estar juntos,

Te queremos

3 comentarios:

Laura dijo...

Te entiendo perfectamente, nosotros estamos en el mismo punto y soñando a cada minuto en ese momento, el gran momento de la llamada.... aunque yo a agosto no le doy ninguna opción, no confio en agosto, así que he decidio relajarme este mes y lo he conseguido... estoy relajada, el tiempo me pasa volando y ya en nada llegamos a septiembre, ese mes al que le he puesto taaaaaaaantas ilusiones.

Suerte!!!

Laura

Nina Chan dijo...

Mari, que maco l escrit, aviat sereu una familia unida i per sempre!! estic molt contenta tan per tu com per la Mònica, que us mereixeu tot lo bo, coi!!!! sou collunudes!!

Laura, a tu tb, et dic que això ja ho teniu aqui, passet a passet, i el vostre ninu o la vostra nina serà molt aviat amb vosaltres!!

Carmen dijo...

Cada día nos queda un día menos...eso es seguro...
ANIMO¡¡¡

Estamos muy muy cerquita¡¡¡

Un abrazo